46 χρόνια από την εμβληματική εξέγερση φοιτητών και λαού στο Πολυτεχνείο, μια εξέγερση που αποτέλεσε το έναυσμα για την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών, η οποία βέβαια τελικά επήλθε και με το τραγικό γεγονός της προδοσίας της Κύπρου.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα ζούσε μια από τις πιο σκληρές δικτατορίες στον κόσμο, ένα καθεστώς φόβου και ανελευθερίας που βύθισε τη χώρα στο σκοτάδι. Ένα καθεστώς που καταβαράθρωσε τη χώρα οικονομικά και πολιτιστικά, καπηλεύτηκε τη φιλοπατρία και τη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων. Ένα καθεστώς που στηρίχθηκε σε καθημερινά εγκλήματα ενάντια στον άνθρωπο.
Την πιο ηχηρή απάντηση σε αυτό το καθεστώς που βίωνε η ελληνική κοινωνία έδωσε η νεολαία της εργατιάς και των φοιτητικών αγώνων, με αποκορύφωμα την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.
Το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία» που φώναζαν χιλιάδες λαού, φοιτητών και νεολαίας το Νοέμβρη του ‘73, δίνει πνοή στους αγώνες του σήμερα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας σε μια Ελλάδα που ταλανίζεται από μια πολύχρονη οικονομική και κοινωνική κρίση.
Το σύνθημα της εξέγερσης καθοδηγεί τους αγώνες μας για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ελευθερίας και πολιτισμού. Μας δείχνει ξεκάθαρα ότι οι αγώνες δεν είναι στείρες ουτοπίες και ότι τα όνειρά μας δεν πρέπει να εκχωρούνται, ούτε να ξεπουλιούνται σε όσους κερδοσκοπούν εις βάρος μας.
Το Πολυτεχνείο του 1973 παραμένει ζωντανό στις μνήμες και τις καρδιές μας. Παραμένει ζωντανό γιατί οφείλουμε να τιμάμε εκείνους που αγωνίστηκαν για δημοκρατία και παιδεία.
46 χρόνια μετά καλούμαστε ν’ αγωνιστούμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να παλέψουμε για την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, για την εργασία, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, για τη δημόσια δωρεάν υγεία, για την προάσπιση και διεύρυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Παράλληλα, οφείλουμε να βρεθούμε απέναντι στις πολιτικές του ακραίου εθνικισμού, της ακροδεξιάς ρητορικής που γεννά μισαλλοδοξία και ρατσισμό.
Το Πολυτεχνείο, η εξέγερση του ’73, σε κάθε ιστορικό κύκλο είναι η αιχμή των λαϊκών, δημοκρατικών, κοινωνικών αγώνων και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Παραμένει ζωντανό ως διαχρονικό σύμβολο της ενότητας του λαού μας και των αγώνων του. Αγώνων που δεν σταματούν ποτέ για εθνική και κοινωνική ευημερία.
Όταν η επίθεση στα δικαιώματα είναι ολική και ισοπεδωτική, η ανάπτυξη νέων μαζικών, δυναμικών και ενιαίων μορφών αγώνα, είναι μια ανοιχτή και διαρκής πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους.
Συνεχίζουμε να βαδίζουμε πιο μαζικά, πιο μαχητικά, πιο αποφασιστικά το δρόμο του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα, για το παρόν και το μέλλον που μας αξίζει.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί το φάρο μιας γενιάς. Το φως του, όμως, ας φωτίζει όλες τις γενιές που οφείλουν συνέχεια να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον, σε μία καλύτερη χώρα.
Σε αυτούς τους δημοκρατικούς αγώνες προόδου, θα είμαστε πάντα όλοι μαζί!
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΟΤΗΤΑ:
ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ
Για το ΔΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δ. ΒΑΖΟΥΡΑΣ Α. ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ